„Teraz wolę widoki”
kurator: Jolanta Rycerska
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, plac Stanisława Małachowskiego 3, 00-916 Warszawa
https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/pejzaz-malarstwa-polskiego
Wystawa obrazów Krzysztofa Klimka prezentuje szeroki wybór realistycznego malarstwa pejzażowego, które od roku 2004, obok realizowanego wcześniej nurtu geometryczno-abstrakcyjnego, stanowi trzon jego twórczości. Ekspozycja blisko 60 dzieł przedstawia reprezentatywny przekrój tematów i motywów malarskich na przestrzeni lat. Ukazują one drogę artysty od abstrakcji i martwych natur komponowanych w przestrzeni pracowni, poprzez coraz bardziej realistyczne widoki z jej okien i drzwi, ujęcia korytarzy i podwórek, aż po wyjście w szerszą przestrzeń miast, miasteczek i wsi, w których przebywał.
Pejzaże ujawniają fascynację kolorem, fakturą i geometrią motywów. Malowane z różnych perspektyw, kompozycją kadru przywodzą na myśl ujęcia fotograficzne, które budują napięcie w obrazie poprzez zmianę ogniskowej obiektywu, zakrzywiającą lub skracającą perspektywę w celu najwierniejszego oddania sposobu widzenia motywu. Taki zabieg sprzyja ukazaniu unikatowości spojrzenia i podkreśla znaczenie malarskiego warsztatu artysty, który rzetelnie definiuje pole widzenia, oddaje jego kształt i energię barwną. W ten sposób podąża raczej za jego wiernym przedstawieniem niż artystyczną interpretacją. Motywami są tu codziennie widoki — zwyczajność, świat widziany z bliska, bez patosu i idealizacji, dotykalny w swej potoczności i naturalności.
Tytuł wystawy to słowa Krzysztofa Klimka, przytoczone przez Marka Chlandę — stanowią one celny skrót myślowy określający obszar aktualnych zainteresowań artysty, a zarazem jego komentarz do bycia wiernym autonomicznej wizji twórczej. Temat „widoku” jako naturalnej przestrzeni widzenia prowadzi odbiorcę w unikatowy świat przedstawiony, który jednocześnie okazuje się zaskakująco bliski. Ujęcia i motywy malarskie wydają się znane z naszych doświadczeń i wspomnień. Odzwierciedlają naturalne sposoby patrzenia na rzeczywistość codzienną, zawsze konkretną i intensywnie ekspresyjną, niezależnie od miejsca, nastroju, pory roku czy dnia.
Obok obrazów olejnych wystawa prezentuje także fotografie artysty powstałe w latach 80. i 90. XX wieku, chronologicznie poprzedzające okres realizmu malarskiego. Czarno-biały cykl, tworzony z pasją przez kilkanaście lat, był kroniką codzienności. W kontekście wystawy stanowi tło i formalny kontrapunkt dla aktualnych działań malarskich artysty.
